เมื่อสมองตัดสินใจว่าจะตีหรือไม่ตีบอลเวลาก็ล่วงเลยไปอีก 0.025 วินาที และถ้าตัดสินใจที่จะตี ดร.เอแดร์บอกว่า ก็ต้องใช้เวลาอีก 0.01 เพื่อที่จะคิดและตัดสินใจว่าจะตีแบบไหนสูงหรือต่ำ ตีออกหรือตีเข้า และจะต้องใช้เวลาอีก 0.225 วินาทีในการเงื้อไม้ และลูกบอลวิ่งออกมาได้ไกล 25 ฟุตและเขายังบอกอีกว่า การตีจะเริ่มขึ้นเมื่อสมองส่งสัญญาณให้เตรียมวิ่ง ซึ่งกว่าสัญญาณจะวิ่งไปถึงขาซึ่งอยู่ไกลที่สุดก็กินเวลาไปอีก 0.015 วินาที ช่วงการตีนั้นต้องใช้เวลาอีก 0.15 วินาที ซึ่งถ้าตีโดนลูกก็หมายความว่าการตีจะเกิดขึ้นหลังการขว้างลูกแล้ว 0.250 วินาที

ในส่วนของผู้ตี คุณเอแดร์ เผยผลการคำนวณของเขาว่า การตีลูก เป็นการออกแรงหวดลูกบอลด้วยไม้หนัก 2 ปอนด์ หรือราวๆ 9 ขีดกว่าๆ ด้วยความเร็วไม่ต่ำกว่า 128 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ทำให้เกิดพลังงานไม่ต่ำกว่า 9 แรงม้าไปกระทบลูกบอล ในช่วง 0.050 วินาทีแรกของการเงื้อไม้ ผู้ตีอาจเปลี่ยนใจปล่อยลูกเลยไปก็ได้ แต่หลังจากที่เวลาผ่านไป 0.1 วินาทีแล้ว ไม้ตีจะมีความเร็วเป็น 70% สุดท้ายและไม่อาจจะวัดได้อีก คุณเอแดร์บอกว่าพลังงานค่อนข้างมากที่พุ่งออกไปข้างหน้านี้ทำให้ต้องใช้เวลามากกว่ากล้ามเนื้อจะรับคำสั่งได้ ผลก็คือ เวลาไม่พอ

คุณเอแดร์บอกว่า หนทางที่ดีที่สุดของผู้ตีคือเดาทางให้ถูก นอกจากนี้ยังจะต้องตีลูกให้ถูก 1.ถูกทั้งลูกบอล 2.ถูกทั้งเวลา และ 3.ถูกทั้งจังหวะ ถ้าจะขยาย 3 ถูกนี้ให้ชัดเจนยิ่งขึ้นเขายกตัวอย่างให้ฟังว่า ถ้าผู้ตีที่ถนัดขวาตีลูกช้าไปเพียง 0.007 วินาที ลูกก็จะลอยไปฟาวล์แถวๆ เบสที่ 1 แต่ถ้าคนตีเร็วกว่านี้รับรองได้ว่าคนตีจะตีไปฟาวล์แถวๆเบสที่ 3

และจากข้อมูลของเขา คุณเอแดร์ยังสำทับว่า กว่าที่ผู้ตีจะตัดสินใจว่าจะตีลูกหรือไม่ ก็ต้องรับข้อมูลจากการมองเห็นจนแน่ใจ ซึ่งช่วงนี้มีเวลาให้เพียงแค่ 0.1 วินาทีเท่านั้น หลังจากที่พิชเชอร์ขว้างลูกบอลออกมา

สมัยก่อนระยะห่างระหว่างคนขว้างกับคนตีนั้นเท่ากับ 50 ฟุต แต่เดี๋ยวนี้ขยายเป็น 60 ฟุต 6 นิ้ว นั้นชี้ให้เห็นว่านักเบสบอลยุคนี้มีเวลามากกว่า นักขว้างมือดีสมัยก่อน ใช้เวลาแค่ 0.305 วินาที ลูกบอลก็วิ่งถึงเป้าเสียแล้ว คนตีสมัยก่อนจึงทำได้สถานเดียวคือ หลังจากเห็นลูกบอลบอล ออกจากมือพิชเชอร์ปุ๊บ ก็หลับหูหลับตาเงื้อไม้ฟาดเปรี้ยงออกไปเลย

ฟิสิกส์ของเบสบอล สนุกเหมือนเบสบอลมั้ยครับ. กลับหน้าแรก